आयुष्याच्या प्रवासात अनेक मित्र-सोबती भेटतात काही शेवट पर्यंत सोबत असतात तर काही फुलपाखरांसारखे आठवणीचे रंग मागे ठेवून दूर निघून जातात......आठव मात्र कधीच दूर जात नाही ती सदैव सोबत करत असते...आपण दुःखात असो अथवा आनंदात आठवं आपली पाठ कधी सोडतच नाही......अनेकदा विचार करते एकट बसावं...एकांतात जिथे कुणी नसेल तशी जागा आणि वेळ दोन्ही जुळून येते....आजूबाजूला कुणी नसतं असते, असते ती फक्त एकांतातील मी....त्यावेळी सहज काही आठवत आणि एखाद्या मुंग्यांच्या वारुळातून कशा एका मागोमाग साऱ्या मुंग्या निघतात तशा सर्व आठवणींचा पसारा मनात पसरतो......त्यात काही चांगल्या तर काही कटू आठवणी असतात .....चांगल्या मनाला तजेला देऊन जातात तर कटू नेहमीसाठी काही शिकवण देऊन........मात्र माझ्या या एकांताला सोबत असते ती यांचीच..... या आठवणींच्या विश्वात रमायला मला काही काळ वेळ लागतं असही नाही नाही.......एखाद्या निरागस बालकाला मनसोक्त बगळतांना पाहिलं..... शाळेत जाणाऱ्या मुलांना त्यांना भांडताना बघितल....कॉलेजच्या कट्यावर चालेली मस्ती बघतांना असो अथवा खिडकीत बसून बाहेर पडणारा पाऊस बघतांना...संध्यासमयी आकाशात विहार करणारे पक्षी बघतांना असो किंवा सुर्याबुडीला आल्यावर पसरणाऱ्या अंधारात आठवणी सतत माझ्या पिच्छा पुरावा असतात......
आठवणी या अशाच असतात चार चौघात नको असतांना डोळ्यात अश्रू आणतात तर एकट असतांना चेहरयावर हास्य देऊन जातात.....आठवणी या अशाच असतात रोज उगविणाऱ्या कोवळ्या किरणांसारख्या, स्वछंद फुलणाऱ्या फुलांसारख्या, आयुष्याच्या शेवटपर्यंत खरी साथ देणाऱ्या मित्रांसारख्या.......या आठवणीच तर असतात.....!!!
जिंदगी आगे बढ जाती है
पिछे निशाणी छोडकर
बातें अक्सर रह जाती है
यादों की कहानी बनकर....
- दिपीका………
No comments:
Post a Comment