सुरेश भट यांच्या “रंग माझा वेगळा” या काव्यसंग्रहातील ही एक अर्थपूर्ण...अप्रतिम अशी गझल...
जगत मी आलो असा…
जगत मी आलो असा की, मी जसा जगलोच नाही
एकदा तुटलो असा की, मग पुन्हा जुळलोच नाही...!
जन्मभर अश्रुस माझ्या शिकविले नाना बहाने,
सोंग पण फसव्या जिण्याचे, शेवटी शिकलोच नाही..!
कैकदा कैफात माझ्या मी विजांचे घोट प्यालो,
पण प्रकाशाला तरीही हाय, मी पटलोच नाही..!!
सारखे माझ्या स्मितांचे हुंदके सांभाळले मी ;
एकदा हसलो जरासा, मग पुन्हा हसलोच नाही..!!
स्मरतही नाही मजला चेहरे माझ्या व्यथांचे
एवठे स्मरते मला की, मला मी स्मरलोच नाही..!!
वाटले मज गुणगुणावे, ओठ पण झाले तिऱ्हाईत
सुचत गेली रोज गीते, मी मला सुचलोच नाही..!!
संपल्यावर खेळ माझ्या आंधळ्या कोशिंबिरीचा
लोक मज दिसले अचानक, मी कुठे दिसलोच नाही...!!
----सुरेश भट....
No comments:
Post a Comment